Opnieuw onderweg
Soms, als ik me triest en verdrietig voel
Als ik verdrink in mijn onstuitbaar denken
Dan zak ik achterover in mijn luie stoel
Droom ik dat iemand mij aandacht wil schenken
Dan hou ik mijn handen op de putdeksel geklemd
Vol van angst voor wat daaronder zich bevindt
Angst om te huilen, hou ik mijn verdriet geremd
En wil ik nooit meer denken aan dat vroegere kind
Dat eenzaam groeide zonder iemand in de buurt
Dat nooit meer zijn eigen zelf mocht zijn
Dat van kastje naar de muur werd gestuurd
Zonder een uitgestoken hand, alleen maar pijn
Een voormalig zwemmer in een poel van alcohol
Verzuipend, alleen gelaten, volwaardig uitgeput
Tegenspartelend met een lijf zo immens boordevol
Een paar keer bijna voor altijd en eeuwig ingedut
Ontsnapt aan die lange slaap en moeizaam opgestaan
Solo-zeilend over een voor mij zo vreemde aarde
Zonder energie om er weer tegenaan te gaan
Waarvoor heeft dit lange leven dan nog waarde
Maar soms, door mijn eindeloze tunnel gaande
Zie ik lichtjes, warme en gloeiende vuren
Die houden me op de been, moeizaam staande
En sjok ik verder voor weer een paar uren
Ik, die mijn lichaam zo overvloedig heb gelaafd
Ben omhoog gekropen, uit mijn kist herrezen
Heb het leven weer omarmd, maar nu ontslaafd
En ik weet nu dat ik er als mens mag wezen
Jij bent een van die bijzondere vlammende lichten
Die ik op mijn levenspad als waardevol erken
Die mij hoop geeft, voor een toekomst doet zwichten
Opdat ik ooit weer mag worden die ik eigenlijk ben
Douwe
meizzie: | Woensdag, augustus 09, 2006 17:52 |
heel mooi geschreven... het is heel fijn om iemand te hebben die echt om je geeft en die altijd met je meeleeft... liefs marieke |
|
jouw-kleine-meis: | Dinsdag, augustus 08, 2006 15:07 |
Oprecht geschreven, met rake woorden. Jezelf terug vinden is als een puzzel met duizend stukjes, die door heel je huis liggen, en nu het juiste vinden... Mooi geschreven!!! Kuzz R.iianne |
|
sunset: | Dinsdag, augustus 08, 2006 11:07 |
Prachtig eerlijk tonend verwoord. En zijn wij niet alleen ook mede het product van ons gisteren? Ook mijn jeugd was - zacht uitgedrukt - liefdeloos. En toch geloof ik rotsvast in het leven is liefde en vice versa. Liefs en mijn oprecht vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
MizzTeaQ: | Dinsdag, augustus 08, 2006 10:24 |
Jezelf hervinden is als een hele wereldreis , je komt zoveel dingen tegen op je pad. Het is duidelijk dat jij je nu op de juiste weg bevindt , met rechte rug! Mooi geschreven , duidelijk en zeer intens... Liefs , |
|
*Starlight*: | Dinsdag, augustus 08, 2006 10:05 |
Oprecht en zeer mooi beschreven. Liefs *starlight* | |
hiljaa: | Dinsdag, augustus 08, 2006 09:07 |
droefmooiversterkend voelend neergeschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Littledolphin: | Dinsdag, augustus 08, 2006 08:44 |
ik sluit me aan aan de mening van remie,geweldig,douwe,liefs little | |
remie: | Dinsdag, augustus 08, 2006 08:29 |
als dit echt de waarheid is heb ik grote bewondering voor je dat je zo bent opgestaan....liefs Remie | |
Lia van der Fluit (L!@): | Dinsdag, augustus 08, 2006 08:11 |
klinkt heel positief... de hoop die je hebt,,,heel goed... en zo zie je dat iedereen wel een rugzakje heeft... hou je taai,, groetjes, Lia |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 08 augustus 2006 | ||
Thema's: |