Ik hoor het je nog zeggen
als de dag van gisteren
ik ga voor een weekje naar Turkije
het is het einde van de wereld toch niet
Mijn hart krimpt ineen
bij het horen van die woorden
je gaat naar turkije
in de week die eigenlijk onze week was
Mijn ogen vullen zich langzaam
de tranen komen opsteken
er is geen troosten meer aan
de seconden lijken wel uren
Door dit verschrikkelijke gemis
weet ik nu echt wel
dat jij de ware bent voor mij
laat me nooit meer alleen
Ik wil elke dag aan je zijde staan
ik wil er voor jou zijn,
net als jij voor mij
tot dat de dood ons ooit scheiden zal
Ik mis je
kom snel terug
voor mijn grompytje