Een rustige stilte.
Hier om mij heen.
Mij en al mijn verbeeldingen..
Zitten hier alleen…
Waar zijn ze naar toe?
Kan ik ze volgen?
Beantwoord het mijn verzoek?
Word ik door de schuld verzwolgen?
Nee, rustige stilte om mij heen.
Alleen de stemmen in mijn hoofd.
Toch zou ik willen dat de stilte verdween.
En mijn lichaam verdoofd.
Zachtjes strijk ik over mijn wang.
Het voelt warm maar klam.
Waarom word ik door de stilte zo bang?
Zijn er andere redenen dat het er van kwam?
Lullig op het randje zittend..
Van de verbeelding, ben ik er al?
Met mijn handen aan de verbeelding wrikkend.
Mijn laatste minuten, het zal?
Ik voel hoe het stof van m’n huid valt.
Ik zie het dwarrelen voor mijn gezicht.
Op een manier dat het mij wel bevalt.
Ooit nog een stofje in het zicht?
Zachtjes loop ik het randje af.
Sta ik op vaste grond?
Laat ik mezelf straks vallen voor straf?
Zal ik terug komen?
Zo ziek en ongezond?