Een klein jongetje dat over 4 dagen jarig is, staat bij zijn papa’s graf.
Dit jaar zal zijn papa niet op zijn verjaardag zijn, net als zijn grote broers en zijn oom.
Dit jaar geen taart, geen feestje en al helemaal geen cadeautje.
Zijn grote broers en zijn oom hebben hem dat ook nog afgenomen.
Hij mist zijn papa zo en iedereen doet zijn mama zo’n verdriet.
Niemand luistert naar deze kleine 2 jarige, ze zien hem gewoon niet.
Zijn mama hield van zijn papa, maar papa was ziek.
Zo ziek dat hij steeds maar boos was en mama soms per ongeluk sloeg.
Toen wilde papa niet meer leven en ging iedereen zijn mama de schuld geven.
Terwijl zijn mama nog al die tijd voor papa en helemaal alleen voor het kleine jongetje zorgde.
Niemand wil haar tranen zien, maar het kleine jongetje hoort ze s’nachts.
Zijn mama is zo lief en houdt zoveel van haar kleine vent en nog steeds van zijn papa, hij wou dat hij haar troosten kon.
Het kleine jongetje zou zo graag willen dat zijn grote broers en zijn oom hun ogen open deden.
Zodat hij en zijn mama in rust verder konden leven.