Het verdriet dat achter mijn masker zich schuilhoudt
De tranen die vallen uit mijn hart, niet zichtbaar
Pijn die ik elke dag weer voel als ik wakker word
En steeds weer erger word, niemand die het ziet
De schaduw van de zon, de pijn achter mijn lach
Mijn vrolijkheid die op iedereen om me heen springt
Het drukke gedrag, om mezelf enkel te beschermen
Het masker dat ik steeds weer opzet, dat blije gezicht
Ik haat het, maar tegelijk kan ik niet zonder het leven
De schaduw van de zon, de tranen als ik alleen ben
De eenzaamheid die je voelt, niemand die je begrijpt
Niemand die je hand pakt, die je constant uitsteekt
Ik lijk dan wel zo gelukkig, vrolijk, blij en alles
Als ik alleen ben, zijn er de tranen, komt alle pijn
De schaduw van de zon, voel me zo erg alleen hier
Het masker waar ik me achter verschuil is perfect
Maar niet aan te bevelen, het betekent eenzaamheid
Wou dat ik de mijne kon weggooien, maar lukt niet
Het verlangen naar veiligheid is vele malen sterker
De schaduw van de zon, waar ik zoveel haat voor voel
*Uitdaging van Sanne*