Meisje met het hart*: | Dinsdag, februari 20, 2007 11:35 |
Ik huil.. | |
Littledolphin: | Woensdag, juli 19, 2006 18:50 |
stilte...erg herkenbar meid.liefs | |
*broken inside*: | Woensdag, juli 12, 2006 19:07 |
heel mooi geschreven, wel jammer dat het zo eindigt, veel sterkte, liefs |
|
black devil: | Woensdag, juli 12, 2006 15:28 |
mooi verwoord droevig en zielig slaaf van je eigen lichaam zo zou je anorexia kunnen noemen strekte blijft een mooi gedicht;) dikke knuffel -xxx- black devil |
|
appelboom: | Woensdag, juli 12, 2006 13:53 |
whoow... hier word ik even stil van.. sterkte, en als er iets is, je mag me toevoegen op msn ofzo, liefs appelboom |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Woensdag, juli 12, 2006 13:50 |
32 kg is de grens, daarna stopt het hart ermee.. omdat het bewustzijn blijft bestaan na de dood, heeft dit hele proces geen enkele zin, het lost niets op, er wacht een volgend leven waarin je de kans krijgt om het anders te doen; wat let je, verander nu... namasté, Anneke |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, juli 12, 2006 13:01 |
heel goed verwoord | |
-PrinCes-: | Woensdag, juli 12, 2006 12:55 |
wOw diit gedicht is echt super mooi geschreven!.. het is erg als iemand sterft aan anorexia.. vOoral als het een vriendin van je is.. XxX PrinCes | |
Auteur: Ise | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2006 | ||
Thema's: |