4 handjes
20 teentjes
2 neusjes
4 beentjes
2 kindjes in een buik bij elkaar.
eerst vonden jullie mama en papa dat een beetje raar.
twee kindjes in een keer,
dat zijn er dan wel ineens twee meer.
jullie mama en papa waren er na een poosje wel aan gewend.
jullie werden ondanks dat jullie niet te zien waren al een beetje verwend.
papa deed daar ook aan mee,
en jullie waren hierbij wel tevree.
jullie mama en papa werden op een dag toch wel bang.
de andere kindjes bewogen om deze tijd toch allang?
ze lieten een echo maken,
om deze angst kwijt te raken.
maar deze angst om jullie werd bewaarheid.
het was niet zoals wij hoopten een kleinigheid.
jullie leefden al niet meer.
jullie waren samen al vroeg gestorven en dat deed zeer.
Jullie mama moest jullie nog even meedragen.
zonder dat wij enig levensteken zagen.
we konden er maar niet aan wennen,
dat wij jullie nooit zouden kennen.
Jullie werden in het ziekenhuis geboren,
allebei gestorven, maar dat wisten we van tevoren.
toch kwam de klap nog heel hard aan,
vooral voor jullie papa en mama die hier de Hand van God niet in zagen staan.
Jullie werden naast elkaar in het grafje gelegt,
voor de rest werd er niet veel over jullie gezegt.
het is zo moeilijk jullie waren al helemaal gemaakt.
en dat is wat mij zo heel erg raakt.
Jullie waren heel klein, maar compleet.
en dat bezorgde ons veel leed.
jullie zijn vaak in onze gedachten.
ondanks dat we jullie zo vroeg al naar het graf brachten!
- voor mijn lieve gestorven nichtjes -
****liefs tante Hans****