Steeds vaker het gevoel, dat je me vergeet.
Dat je helemaal niet meer aan me denkt.
Ik wou dat je dat weer eens deed.
Ik weet niet zo goed, wat ik hiermee moet.
Zeg me eens, wat ik denk, is dat verkeerd?
Of heb ik het goed, dat je me vergeet?
Je hebt m'n hart al eens bezeerd.
Dus zeg het me, ik wil het weten.
Zit ik goed of fout, met dit gevoel?
Denk je niet meer aan me?
Snap je een beetje wat ik bedoel?
Waarschijnlijk niet, ik ga er maar niet vanuit.
Hoe kun je me eigenlijk vergeten?
Ik woon 5 minuten bij je vandaan, we sms-en/bellen..
Zeg het me, ik wil het weten.
Begrijp je het dan niet?!
Als je mij niet meer wilt, zeg het gewoon.
Dan laat ik je met rust.
Als je wilt, dat ik me niet meer bij je vertoon.
Zeg het me, maak het me duidelijk.
Ik weet het niet meer.
Ben zo in de war, gedachtes gaan met me op de loop.
Maar het doet pijn, keer op keer.
Weer eerlijk, zeg het me..
(Dit gedicht heb ik geschreven, omdat ik onwijs in de war ben.. denk van alles, het is 1 keer uitgeweest tussen mij & mijn vriend.. En sinds dien is het gewoon een beetje anders.. Heb al een gedicht vandaag erop gezet "Het is anders", lees hem ook.. die gaat hier ook over)