Het leven is een wonder maar een Puzzel des te meer.
Wie je kunt vertrouwen weet je plotseling niet meer.
Iemand die je kende en je vertrouwde met je leven,
Blijkt een stiekem meisje! Wa is daar van overgebleven.
Het is zo ingewikkeld, Was het maar weer zo als toen.
Wanneer je niet zo maar ruziet, En je alles nog kon doen.
Met alles proberen uit te leggen word ik niets meer rijk.
Zelfs als ik een punt heb geeft ze me nog geen gelijk.
Waar kan ik nog schuilen, Is dit Masker niet genoeg?
Ik wil het onder ogen komen, maar nu is het te vroeg.
Ik blijf het maar proberen, de waarheid laat haar koud.
Ik zal niet veel langer mer wachten, Man wat doe ik Fout!
In mijn bed alleen maar huilen, Waar niemand het ziet.
Ik zal haar moeten achterlaten ondanks mijn verdriet.