hoe jullie gedichten mij recht in mijn hart raken
de reacties op de mijne mijn bui kunnen veranderen
zit vaak met tranen achter de computer, ontroering
zit vaak maar wat voor me uit te staren, denkend
als ik net een gedicht van jullie heb gelezen
dan denk ik, waarom voelen ze zich nou zo, waarom
wil het liefst jullie allemaal bij me houden, altijd
jullie laten weten dat ik er altijd voor jullie ben
jullie hand vasthouden, tot het eeuwige einde van alles
een kus op jullie voorhoofd, even de zorgen weg halen
jullie tranen van jullie wangen wegvegen, troosten
langzaam heen en weer wiegen, van jullie houden doe ik
samen met jullie de wereld oversteken, alles meemaken
vechten voor het geluk, samen gaat dat ons lukken
hand in hand, wou dat dat kon, wij samen voor altijd
maar de afstand, het niet altijd kunnen spreken van elkaar
onze levens te verschillend, allemaal een ander doel
samen zullen wij gaan, maar tenslotte uitelkaar...
dat besef maakt mij moedeloos, kan niet zonder jullie
wil jullie niet kwijt, maar het gebeurt helaas toch
eens zullen wij allemaal een andere weg uitgaan, alleen
*hoop dat jullie weten wie ik bedoel*