Gedacht, En gevonden.
Het gevoel van wonden,
Wat overkwam je? Wat deed je raar?
Je zag het niet meer zitten,
je gedachte werd echt waar.
Gevoelloos lag je op de grond.
Het mes naast je keel,
Wat was de reden? Laat je leven heel!
Een uitweg was er voor jouw niet meer.
Je wist; er was geen 2e keer.
Toch ging je door, Je vocht er niet eens voor!
Dat was het ergste, Je zei tegen mij; I don't want anymore.
De dag erna gebeurde het, Ik was er stil van.
Moest huilen, en de schok verwerken.
Ook al weet ik dat ik dat niet kan.
Toen jij er nog was, Waren het dagen vol hoop.
Jij bent er nu niet meer. Dagenvol verdriet.
toch blijf ik altijd van je houden,
Maar ik zal je nooit begrijpen.
Het is nu zo rustig, Ik voel me zo alleen..
Zonder jou, mijn lieve ADHD vriendje om me heen.
I love you.