Missen, papa doen we elke dag weer de ene dag minder en de andere dag weer meer. Dertien jaar was ik en zusje was toen tien jaar toen je ons verliet, je liet 2 kleine meiden en echtgenote achter met groot verdriet.
Nu, tien jaar later vechten wij voor onze verdriet en die tien jaar zijn niet over rozen gegaan.
Veel verdriet hebben wij al in onze jonge leven gekend, maar wij zijn er niet door gekrent.
Positief kijken wij weer tegen het leven aan, mede door onze vele echte vrienden.
Bij wie wij terecht konden met onze lach en traan.
Ja, papa missen doen wij iedere dag, maar we geloven dat, dat ook een beetje mag!