Het spijt me,
voor de keren dat ik je verdriet heb gedaan..
Ik wilde het niet,
maar het is toch zo gegaan..
Het liefst had ik nu niet dit gedicht geschreven..
Maar gewoon bij jou,
in je armen gelegen.
Ik heb je verlaten,
Met pijn in me hart..
Je had het niet in de gaten,
Nu zijn we apart.
Apart en niet meer bij elkaar..
Het doet me zo een pijn,
Het is zo raar..
Ik weet het was mijn schuld
Ik koos voor een ander,
Ik verliet de onschuld..
Veranderde in wie ik vroeger,
Was geweest.
Onbeschermd,
En ongevreest.
Het maakte me allemaal niet meer uit,
Had niemand die me beschermde,
Maakte me eigen besluit.
Ik kan niet zonder je leven,
dat besef ik nu wel..
Ik wil je gewoon weer knuffelen!
Al is het maar voor even?...