Waardig
Schreef eens een gedicht,
deze hete Candle Light dinner,
nu ik die lees en lees telkens als ik iet plaatsen wil
dan denk ik maar, ja maar deze is beter.
Ik lijd onder mijn eigen gedicht,
ik schreef er één zo goed, zo mooi, zo lief.
Dat ik al het volgende het steeds niet waard vind.
Het blijft niet goed genoeg, nooit te nimmer goed genoeg.
Geen een is zo goed als die, ik durf niks meer te plaatsen.
Ze zijn niet meer waardig, ze zijn niet goed genoeg,
ze zijn niet waardig, gaat telkens weer door mijn hoofd.
de stapel geschreven teksten is al zo groot, het houdt niet op,
Ik blijf maar schrijven en schrijven, maar geen 1 is meer goed genoeg, geen 1 is waardig,
Waarom nou niet weer eens 1 het plaatsen waard, het blijft maar zo stil en stil.
Waarom nou niet ééntje meer, geen een meer waarig genoeg, waarom, waarom?