En dan..
Eventjes zie ik je zitten op dat ziekenhuisstoel.
Dan zie ik je een beetje lachen.
Maar je ziet er slecht uit.
Je moet voort verder met maar één borst.
Ik weet niet wat ik je moet zeggen,
Ik ben bang,
bang om je te verliezen.
Mijn hoofd zit vol,
op school kan ik me niet meer concentreren.
Mijn hoofd zit vol,
Vol met oma, vol met thuis
Thuis, alleen
Ik kom thuis,
Er is niemand thuis.
Ik voel me alleen,
Ik voel me nu nog rotter.
Ik maak me druk,
Ik moet nog leren,
Volgende week proefwerken.
Ik wil goede punten
Ik wil dat ze thuis voor een keer trots op me zijn!
Ik hoor de deur,
Dat is mijn mama!
Al 3 dagen niet gezien,
Maar jij bent niet zo blij om mij te zien.
Alles kraak je af,
Niks is goed,
en WEER hebben we ruzie.
Het liefst ren ik weg,
ver weg van hier.
Maar diep van binnen, weet ik dat ik hier iets heb.
Ik heb hier iets opgebouwd, mijn vriendinnen!
Vanbinnen ben ik kapot.
Alles is op,
Mijn energie is weg,
mijn energie gooi ik in school.
Na het huiswerrk ga ik meteen leren.
Maar sla ik wel iets op?
Ik heb het gevoel van niet.
Ik probeer mama d'r woorden te vergeten,
De zieke oma opzijteschuiven
En mijn vader te negeren,
hij laat tenstlotte ook nix van zich horen.
Zou het dan aan mij liggen?
Ik stort me weer op mijn huiswerk.
Het eten is een ramp!
Ik ben een ramp,
ik wil helemaal niet eten.
Ik wil nix...
ik wil afvallen..
Het is weer tijd,
ik pak mijn boeken te voorschijn.
Ik ren na beneden of iemand my wil overhoren,
maar...
het is leeg...
Iedereen is al weg,
Weg zonder ook maar doei te zeggen.
-Dit 'gedicht'heb ik proberen te maken van één dag van mij, khoud een dagboek bij, en daarvan heb ik dit proberen te maken-