Uit het oog...
"Uit het oog, uit het hart"
zegt het spreekwoord onomwonden
misschien klinkt het even hard,
opent het geheelde wonden.
Maar het is realiteit
je bent toch zó snel vergeten
hoe het eens was, toendertijd,
toen, het mooie is gesleten.
Want je beeld, diep in mijn hart,
is zijn aangezicht verloren,
zit in 't donker, ergens zwart,
kan zo'n schim me nog bekoren?
Doch je kussen op mijn wang
voel ik nog als was 't pas gist'ren
en je huid, je vingers lang
sturen stroomstootjes die knisp'ren.
Vergeten ben ik je niet
maar het moet niet blijven duren
zo gescheiden, dat gaat niet,
't zijn verloren dagen, uren.
Dus, mijn liefje, kom toch snel,
laat alles nu niet verslijten,
haal me weg hier uit de hel
van die anonimiteiten!
(06.06.2006)