Een moeilijke strijd,
elke maaltijd een gevecht.
Na elke heb weer heel veel spijt,
Een stem dat ik het fout doe die dat zegt.
Een leeg gevoel voelt heel goed,
Een lege maag is fijn.
Een lege maag geeft me weer moed,
Dan hoop ik dat ik dun kan zijn.
Helaas kan dat nu niet.
Niet in een kliniek.
Dat doet me veel pijn en verdriet,
Maar dat verstop ik, want ik ben niet ziek.
Ik wil zijn zoals een vlinder,,
In een cocon even veilig zijn.
Even niemand die ik hinder,
Even niet opvallen en worden heel klein.
Even niet eten,
Even afvallen en minder wegen.
Even veel bewegen en zweten,
Daarna werkt niks me meer tegen.
Dan zal ik dun en mooi zijn,
Dan ben ik net als een vlinder.
Dan ben ik vrolijk, blij en voel ik me fijn,
Dan weeg ik gelukkig minder.
Helaas is die tijd voorlopig niet,
Helaas duurt het nog heel lang.
Die gedachte doet me verdriet,
die gedachte maakt me bang...
Ooit kan ik mezelf misschien accepteren,
Ooit komt misschien die dag.
Maar dan moet ik nog wel veel leren,
Voor ik kan zeggen: ik ben mooi, met een echte lach...