Helse hemel
De wereld op aarde
Vervormt in dichte mist,
Je sluit je ogen
En eindigt in een kist
Je wilt niet gaan,
Naar een ander leven,
Je hebt niet goed geleefd,
Wilt naar de hemel streven
Tijdens de vlucht
Naar de bekende hemelpoort,
Had Petrus je twijfels,
Al meteen gehoord
Je landt op een wolk,
Trekt een lot: nummer 300
Wolken vol angstig volk,
De ene is wit, de andere dondert
Tijdens het wachten,
Zie je 2 verschillende poorten…
Na een gesprek met Petrus,
Verdeeld hij volk in soorten
Linkse poort: schitterend wit,
Met engeltjespatronen,
Rechtse poort: schreeuwend rood,
Vol met Duiveltjessjablonen
Na 300 minuten
Neemt je ego steeds meer toe,
Maar van je schreeuwende angst
Word je ongelooflijk moe
‘Beste meneer…
Heeft u goed geleefd?’
‘Perfect, heer Petrus,’
Zeg je terwijl je beeft.
Petrus kijkt diep in je ogen,
Hij opent zijn mond,
‘Neem de linkse poort,
Draai knop drie maal rond’.
Je vliegt door de deur,
En smijt hem achter je dicht,
Je bent in de hemel!!
En trekt een blij gezicht.
Maar al heel snel,
Draai je er ineens door,
Alleen maar witte wolkjes,
Met engeltjes en een koor
Het engeltjeskoor,
Zingt alleen maar je naam…
Terwijl ze lief lachen,
Kijken ze je schattig aan…
Al snel ren je terug,
Je opent benauwd de poort,
Bah, wat is de hemel saai,
Liever de hel, zeg je gestoord
Petrus maakt vriendelijk open,
Je kijkt hem boos aan.
Dan begin je te schreeuwen,
Maar hij kan je niet verstaan.
Na een vol uur tieren,
Kijk je met grote ogen:
‘Jij,’ zei Petrus,
‘hebt me bedrogen.
Kijk naar me… snel!’
zei hij vurig en vol fleur,
Hij zei: ‘dit is de hel!’
En hij sloot de deur.