ik weet niet wat ik kan doen,
voor de mensen die het zo moeilijkhebben,
voor de mensen die dood willen,
die verkracht, mishandeld zijn of meer..
ik weet niet wat ik kan doen,
voor de mensen die snijden.
ik heb vrienden bij bosjes verloren,
omdat ze het niet aankonden.
ik wil die mensen helpen,
om niet alleen achter gelaten te worden
om de mensen te haten die anderen gericht pijn doen
ik zelf heb gesneden, en veel
ik heb nachten in het ziekenhuis doorgebracht,
heb gesneden toen ik hoorde dat ik
weer een vriend verloren had, nog geen week terug..
de mensen die het leven laten,
zullen daar een reden voor hebben.
ik hoop dat ze het daar beter hebben,
dan hier..
mijn pols doet nogsteeds pijn
maar niet zo veel pijn, als anderen pijn te zien leiden,
of ze te verliezen..
ik vraag me zelf af, wat doe ik hier?
wat heeft mijn leven voor nut?
ik voel me leeg van binnen
kan niet slapen omdat ik bang ben, voor me zelf
wil niemand verliezen,
omdat ik bang ben.. voor mezelf
als ik de pijn of verdriet van vrienden,
of iedereen die ik aardig vind,
op me kon nemen, zodat zij vrij zouden zijn,
had ik het gedaan..
en ik weet dat mensen altijd boos zullen zijn op zich zelf,
maar praat er over,
opkroppen is nooit goed..
kijk naar mij: ik lieg, snij, gebruik, heb in verschillende afkickcentra gezeten, heb alleen maar gedacht aan zelfmoord,
heb vrienden verloren aan de dood
maar wil geen vrienden meer verliezen,
wil ook weer gelukkig zijn
maar als het "goed" gaat,
verlang ik terug naar het snijden,
en andersom,
ik ben bang voor de dag van morgen,
omdat ik niet weet wat die brengen zal,
verdriet, verlies, pijn?
wie zal het weten?
ik wil geen pijn gedaan meer worden,
maar wil ook niemand meer pijn doen,
maak er een eind aan,
meer kan ik niet doen....