ik zit maar te denken,hoe prachtig je bent,na elk dag komt weer een morgen.
ik mis je op elk moment van de dag.Ik probeer de pijn te verzachten.
Waarom doet wachten zo zeer,het idee al,dat ik niet bij je ben.
maar ik weet,jij bent zo eerlijk
met jou zijn is zo heerlijk.
en zo gaan de maanden ons voorbij,zonder dat wij het in de gaten hebben.
we leven van dag tot dag,je kunt niet ver naar de toekomst kijken,anders wordt je gek.
je leeft nu,je moet het beste van maken
laat alles aan mij over,het zijn mijn zaken.
ik geef het niet op,maar soms voel ik botten mn kraken.
jij bent in mn leven verschenen,ik ben aan je gewend geraakt,ik kan je niet zomaar vergeten,voor mij blijf je altijd bestaan,tot de einde van de wereld.
ik voel je pijn,je verdriet,geef dat maar aan mij.
ik heb zoveel dingen meegemaakt,dat kan er ook nog bij.
vergeet deze woorden niet,kwil dat je het ziet,kijk naar het licht,voor jou schrijf ik dit gedicht.