Het gedicht zonder gezicht,want ik ben niet meer,
verzwolgen door verraad,
van een illusie, een kameraad.
Alles gaat voorbij, gevoelens komen en gaan,
dat is de troost van dit bestaan,
maar heb ik daar nu veel aan ?
Ik weet niet of ik je nog lang zal missen,
wil ook niet in de toekomst vissen.
Één sms zal ik nog aan je wijden.
Dan hoop ik na mijn (zelfmede)lijden
mezelf te bevrijden
van jouw bestaan of keer in en weer !