zou het vandaag lukken?
zou ik het nu nog doen?
ik weet niet of het goed is
of het gezond is voor mij
of het beter is van niet,
of dat het niemand wat kan schelen
ik ga het proberen weer te doen,
weer normaal te kunnen leven.
niet meer denken aan de dingen,
die mij alleen maar ongeluk geven.
of zal ik volhouden tot het einde?
tot ik myn eindstreep heb gepasseerd?
tot ik blij ben met mezelf?
totdat ik mezelf heb gewaardeerd?
ik ga het aankijken voor een paar dagen,
hoe het verder nou zou gaan,
tot die tijd blijf ik vrolijk doen,
en laat ik geen traan gaan.
ik heb er zelf voor gekozen,
ik heb niemand wat gevraagt
totdat mensen zich ermee bemoeien...
...blijven de tranen komen en gaan...