Ik zou me vastklampen aan
de gedachten die ik zou willen geven
om te leven en te dromen
te gaan en om te komen
maar mijn handen
zijn verdwenen
Starend voor me uit
om te vergeten wat ik zou moeten doen
ik zou je vertellen om te moeten zwijgen
maar ik laat me verliezen
in mijn eigen onzekerheid
Gebroken zou ik kunnen zijn
door spiegels die mij aanstaren
verwijderd uit het groene bos
om de zon te moeten zien
maar denken kon ik al
nu komt praten nog