Mag ik even
Ronald mijn lieverd mijn grote steun en toeverlaat is gesloopt lichamelijk en geestelijk en ik ja ik geestelijk ook.
En laten ze mij de schuld maar geven ook al kwam ik op dat moment voor ons beide op
Want dachten jullie nu werkelijk dat hij er plezier aan beleefde ?
Wat ik voel, voelt hij en wat hij voelt voel ik. En hoe vreselijk hij het allemaal vond
Dat voelde en zag ik aan zijn blik.
Zag dan niemand in hoe wij ons voelde met dat moeten en je doet het maar.
Dat we ons vernederd voelde en helemaal niet straalde als een gelukkig paar.
En dan nog het lef hebben om excuses te gaan lopen eisen voor iets wat ze ons aandoen.
Hebben wij hierom gevraagd? Nee het waren jullie die dit bedacht hebben om te doen.
Zelfs een waarschuwing word genegeerd en is er doorgegaan met het plan. Het plan om ons te laten ploeteren alleen voor jullie eigenbelang.
En dan gaan zeggen we doen dit voor jullie om je een leuke dag te bezorgen om even niet meer te denken aan alle problemen en zorgen.
Nee idd we mochten voor slaaf en slavin gaan dienen en jullie 24 uur lang gaan lopen bedienen
Moet dan leuk gevonden worden? Konden wij lachen om deze dag? Ik kan gewoon niet begrijpen dat niemand dit zag
Je draait maar een knop om word er dan gezegd en ik denk dan, praat maar een eind weg want als je ons echt had begrepen had je dat nooit gezegd.
En net als je jezelf weer een beetje onder controle hebt en weer een lach kan toveren op je gezicht. Krijg je woordelijke klappen in je gezicht.
Ze eisen excuses en willen een verklaring en gillen als hysterische wijven hun verhaal op je af
Wie denk je wel niet dat je bent je flikt het nu al voor de tweede keer. Jij hebt onze dag verpest JIJ JIJ JIJ is wat ik hoor telkens weer
En als ik dan tussendoor vraag mag ik het nu eens uitleggen. Dan is het NEE JIJ luistert nu naar mij want JIJ hebt onze dag verpest JIJ JIJ JIJ
Ik denk dan echt bij mezelf voor wie was dan deze dag? Voor jullie? Of voor ons en dat was het moment dat ik jullie ware gezichten zag.
En nu, nu zie ik Ronald zitten met een verkrampt gezicht van verdriet en pijn.
Waarom mocht het voor ons geen leuke en fijne dag zijn.
De dag waar wij samen zolang naar uit hebben gekeken komt met het uur dichterbij. Alleen zullen wij daar niet staan om elkaar het jawoord te geven zij aan zij
Het doet zo’n pijn dat met elk telefoontje en elke mail die je verzend. De dag definitief voorbij is en het zich niet meer keert of wend
Bedankt