Een veertje van de wereld, grote ogen
op steeltjes, een lach van hemelsblauw
in dons en een onduidelijke woordenstroom
waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt
en hoeveel je kan zeggen door slechts
te zwijgen te kijken te zwaaien
met kleine grijphandjes alles omvatten
het hart de ziel en alle fijne laagjes
die voelbaar trillen in een droomdans
van geluk.
Mathilde: | Maandag, mei 08, 2006 21:20 |
zo ontroerend. |
|
switi lobi: | Maandag, mei 08, 2006 09:29 |
Teder, beeldschoon gedichtje....en: je hebt precies de juist toon gevat; zo Ăs het... Fijne dag! Liefsliefs, switi lobi |
|
Raira (Ria): | Maandag, mei 08, 2006 01:00 |
kan het nog vertederender? ik ben geraakt liefs Ria |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, mei 08, 2006 00:24 |
Teder geluk... Liefs Annemieke |
|
jaŠky: | Maandag, mei 08, 2006 00:20 |
Heel mooi jacky |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 08 mei 2006 | ||
Thema's: |