Het duurd nu nog maar even.
deze pauze in ons leven.
Zestien januarie is deze hel ingegaan.
En nu zit ik hier heel ver van jou vandaan.
Over een paar weken zal ik vrijkomen.
En dan kunnen we gaan werken aan onze dromen.
Tot ie tijd nog even doorbijten.
En zolang die dagen gescheiden zijn moeten slijten.
Soms word ik gek van het gemis.
het gemis van jou liefde ik weet hoe fijn dat is.
Maar al jou woorden slepen mij hier door heen.
Zoals jij mijn pijn verzacht moet woorden kan er verder niet een.
Deze narigheid duurd nog maar even.
En dan kunnen we ons weer aan elkaar overgeven.
Dit overkomt ons nooit meer.
Want jou zo te moeten missen dat doet zeer.