Verwonden,
Ik voel me machteloos,
Ook al klinkt dit achteloos.
Een onbeschrijfbaar gevoel,
Bijna niemand weet wat ik bedoel.
Ze verklaren me voor gek,
Alsof ik me daar wat van aantrek.
Als zij eens wisten wat ik aanvoel,
Krijg je gewoon een angstgevoel.
Een klote drang maakt je gek,
Het is één grote flashback.
Tranen van een verleiding,
Maar het is 1 grote misleiding.
Ze zeggen wel ga maar hulp zoeken,
Maar dat kan ik gewoon niet.
Ik schaam me er gewoon voor,
Dat ik me huid wreed doorboor.
Ik krijg steeds meer littekens,
Het zijn gewoon allemaal zwijgtekens.
Elke litteken met een betekenis,
Het is 1 grote verbintenis.
Ik weet dat ik moet stoppen,
En ik mag dit niet langer opkroppen.
Misschien toch maar hulp gaan zoeken,
Het is vast beter dan mezelf stijfvloeken.
Ik ga door tot het bittere eind
Totdat dit klote gevoel verdwijnt.