Mijn schoonheid was met jou verdwenen in de nacht die donkerder blauw was dan de oceanen waar tranen waren gelaten om het gemis van iets dat ik nooit gekend heb
Tegenwoordig waren het wallen die heersten - en dan bedoel ik niet die van Amsterdam - mijn hart lag overboord, zo in de grachten, het was beter dan poedelnaakt ronddefileren
Al was mijn ziel al bloot voor de wereld en het zijn zelfs meer dan dat, mijn lichaam keert nog niet binnenstebuiten van afschuw want enkel het bloed gutst uit de wonden