Ik leerde je een paar jaar terug kenen ik was smoorverliefd op jou en jij op mij,
we konden niet meer zonder elkaar,
we zaten soms wel dagen lang bij elkaar,
ik was bang om jou te verliezen,
en
mijn angst is uitgekomen,
je ging op vakantie met je vrienden,
je kon er niet meer tegen en je had er een eind aan gemaakt in jou lievelings land zonder afscheid te nemen,
je hebt niemand vertelt wat jou dwars zat maar je moet toch weten dat ik altijd naar jou wou luisteren, ik was jou vriendin, je steun, je hoop en eigenlijk moest ik jou lichtpuntje zijn in jou duisternis maar zo zag jij het niet en dat deed mij zeer,
ik moest het horen van jou vrienden die jou vonden in het meer dat jij er niet meer was,
het was gewoon triest.