niemand die me mist
De eerste aarde
raakt het deksel van mijn kist
Ze laten hem zachtjes zakken
er is niemand die me mist
Niemand die aan me denkt
of aandacht schenkt
aan wat ik was
De eerste dag zonder leven
ik kan me niet meer bewegen
Lig verstijfd in mijn kist
Verstijfd van angst voor het leven
en angst voor de dood
De angst dat niemand me mist
Geen rustplaats hier op aarde
maar wel rust in mijn kist
Alleen ik en mijn ellende
en niemand.. die me mist
* echte gedachten, een echt leven*
geen kracht om op te geven
raakt het deksel van mijn kist
Ze laten hem zachtjes zakken
er is niemand die me mist
Niemand die aan me denkt
of aandacht schenkt
aan wat ik was
De eerste dag zonder leven
ik kan me niet meer bewegen
Lig verstijfd in mijn kist
Verstijfd van angst voor het leven
en angst voor de dood
De angst dat niemand me mist
Geen rustplaats hier op aarde
maar wel rust in mijn kist
Alleen ik en mijn ellende
en niemand.. die me mist
* echte gedachten, een echt leven*
geen kracht om op te geven
Reacties op dit gedicht
| pindakaas: | Dinsdag, april 04, 2006 18:18 |
| Dit is echt een prachtig gedicht:)sterkte | |
| _Norash_Aching_: | Dinsdag, april 04, 2006 15:51 |
| mijn god meisje...egt heel mooi geschreven XxxxX Norash Aching call me at nogydogy@hotmail.com |
|
| QueenBee: | Maandag, april 03, 2006 08:32 |
| wauw.. *stilte* |
|
| Jutta: | Zondag, april 02, 2006 23:37 |
| Heel mooi geschreven! Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Broken-inside* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2006 | ||
| Thema's: | ||