geschreven op 19 – 01 - 05
vaak aan de dood gedacht
lang op een beter leven gewacht
geen raad meer weten, met niks niet
elke dag doorgaan met verdriet
je eigen mislukt voelen en alleen.....
er gebeurt dan zoveel om je heen
vaak pillen willen pakken
en het liefst weg willen zakken
niet meer wakker worden nooit meer
zo'n onzekerheid.. alles deed onderhand zeer
ik kon niet meer eten....
maar liet het niemand weten...
hield t voor me dat ik niet meer verder wou..
en maar magerder worden en zitten in de kou..
.veel hulp gehad... een lange tijd...
ik wou voor mezelf knokken...
en ging door met de strijdt..
ik zou er alles voor geven..
nu zit ik hier... en heb leren genieten van het leven.