ben me gedachten op aan het ruimen
ze langzaam te ordenen in me hoofd
allemaal in een hokje, pijn of blij
verleden of heden, van elk een sleutel
zodat ik ze kan zien als ik het wil
ben ze eerst allemaal aan het bekijken
zodat ik weet welke stempel ze moeten
bij sommige, glijden de tranen uit me ogen
bij andere, lig ik dubbel van het lachen
maar een paar wil ik nooit meer zien
ik zie me verleden voor me ogen langsgaan
stukje voor stukje, de jaren vliegen voorbij
soms blijf ik steken bij een dag, bijvoorbeeld
me eerste dag op de klote basisschool
ik kan er nu met minder pijn aan denken, maar toen
ik moet me echt door die acht lange jaren
heenworstelen, doet me ontzettend veel pijn
voel de eenzaamheid en de de pijn van toen
de tranen waarmee ik mezelf in slaap huilde
blij met de gedachte dat het nu verleden is
de jaren daarna worden steeds makkelijker
begin ik steeds meer te beseffen, dat
ik leef, dat het voorbij is, ik nu vrienden heb
dat moet gaan beschouwen als iets
wat mij tot dit gemaakt heeft, Tessa Bakker zelf
ben op het punt van nu gekomen, bijna 15
alle gedachten mooi in een hokje, vele apart
met een stempel, blij of verdrietig, soms allebei
sommige verbannen naar de prullenbak, tot nooit meer
ik leef nu, in het heden, met iedereen die van me houd