Wilstil
Gewild,
ik had nog zoveel gewild
maar de wil is nu gestild.
Ik had nog zoveel willen zien;
groene bossen, kleurige bloemen,
besneeuwde bergen, mede mensen,
onbereikbare sterren en de peilloze bodem
van de oceaan…misschien.
Horen,
ik had nog zoveel willen horen,
het roepen van flanerende ochtendvogels,
melodieuze Afrikaanse gospelkoren,
een voorbij denderende tram,
Mozarts requiem of jouw vertrouwde stem.
En begeren,
ik had nog zoveel willen begeren,
koesteren, liefhebben en willen leren.
Of te geven, er was nog zoveel te geven, te beleven, zoveel.. zoveel.. te veel voor in een mensenleven.
Plots in de tijd,
zonder afscheid van woorden, rouw of spijt,
raakte ik al mijn wil en verlangens kwijt.
Bezieling werd genadeloos gestild.
Warm bloed werd koud lood,
Ik had nog zoveel gewild,
maar nu ... nu ben ik dood.