Toen ik je op eens zag raakte ik hellemaal van slag.
ik heb zo lang tegen mezelf gezegt die jongen daar moet je niets meer mee hij is gewoon slecht.
Maar is dat werkelijk wat mijn hart zegt??
Ik weet het allemaal niet meer,je deed mijn hart bewust of onbewust zeer.
Mijn hoofd zei dat ik wel zonder jou vriendschap kon,maar dat is debj uj wat hij uit kwaadheid verzon.
Maar wat moet ik met een vriend die het eigenlijk in mijn ogen niet eens verdient..??
ik vraag mezelf daarom ook af waar maak ik me druk om.
Maar dat zou wel omdat ik ooit om je gaf.
Maar zo ongevoeloos hoe jij na mij keek,alsof jij mij nog elke dag spreekt.
En alsof we de beste vrienden zijn zo deed je en dat deed mij gewoon pijn.
Jij weet donders goed dat er iets mis is.
maar waarom doe je dan alsof er niets is.
ik krijg het gevoel alsof ik alleen maar goed voor je ben als het jou uit komt en anders ben ik niets meer dan een stuk stront.En heb je skijt aan wat mij overkomt.
En ik baal hier gewoon zo van eerder was je gewoon mijn man.
en dan nu dit.....
Dat is gewoon waar ik in eens mee zit
maar wees eerlijk tegen over jezelf en tegen over mij.
Ik ben en blijf dat meisje waar jij ooit tegen zei.
Jij bent en blijft alles voor mij...