Ik heb het koud…
Ik heb het koud, omdat niemand van me houd…
De kou… die zit van binnen…
Ik weet niet waar ik moet beginnen…
Tranen over mijn wangen…
Tranen van verlangen…
Tranen van verdriet…
Niemand die het ziet…
Ik zit met mezelf in de knel…
Voor mij is het een hel…
Geen moment zonder zorgen…
Dit meisje zit diep in mij verborgen…
Dromen van duister…
Overal gefluister…
Ik kan het niet horen…
De woorden gaan met de wind verloren…
Waar moet ik nu toch heen?
Het liefst wilde ik dat ik verdween…
Maar ik blijf toch bestaan…
Ik moet mijn hele leven door deze hel gaan…
Verdriet… over al pijn…
Wanneer kan het toch over zijn?
Ik zit er zo naar te smachten…
Maar daarop zal ik lang moeten wachten…
Nergens voel ik me veilig... nergens voel ik me fijn…
In deze grote wereld voel ik me heel erg klein…
Een stip op de aarde… helemaal alleen…
Want vrienden die heb ik geen een…
Wanneer is het over? Wanneer is het voorbij?
Wanneer komt er eens vreugde want ik voel me totaal niet blij…
Ik wil nooit meer naast me lege stoelen…
Ik wil vrienden en ik wil liefde voelen…
Ik voel me leeg… maar vol tegelijkertijd…
Vol van haat en alle spijt…
Door mij de ruzie… door mij het gescheld…
Al die dingen die mij hadden gekweld…
Deed ik terug…