ik zag je staan,
mijn hart ging als een gek tekeer,
ik vind het jammer dat ik toen niks heb gedaan,
want mijn hart maakt overuren telkens weer...
onze blikken volgen elkaar,
telkens als ik je weer zie,
dan denk ik, zeg het nou maar,
ik wil wel maar eigenlijk durf ik nie...
ben bang voor het antwoord,
maar leef nu in onzekerheid,
al heb ik niks over gehoord,
nu maar hopen dat je me hiervoor niet benijd...
als ik biuj je in de buurt ben,
kan ik plots niets meer zeggen,
het is dan net of ik je nog niet ken,
ik zal me er maar bij neer moeten leggen...
want er zijn zoveel meiden in jouw leven,
je zou toch niet kiezen voor mij,
want telkens zien we elkaar maar even,
is het dan nu definitief voorbij...