het raakt me niet meer,
het maakt me niet uit,
Al geef je mij de hele wereld,
het intereseert me geen fluit,
Het doet mij niks meer, dat hele verliefd zijn.
Alsof ik iets leer, van al die pijn.
Ik lach je uit, als je zegt dat je van me houd.
en van jou tranen, word ik niet warm of koud.
Al ga je door je knieen, ik draai me zo om.
schreeuw je mijn naam, dan schreeuw ik terug;´jongen ga maar weg, en graag een beetje vlug!´
Pak mijn hand, dan krijg je een vuist.
Waarom ben jij degene die mijn weg opnieuw kruist?
Waar was jij, juist jij, toen ik je nodig had?
Waarom was jij de kerel die mij juist toen vergat?
Hoe kon jij, degene die mij het meest lief was, mij toen laten staan?
en hoe haal jij het in je hoofd, dat wij er nu weer voor gaan?
En ja, ik lach nu zo hard, zó hard om jou gevoel.
Ik voelde precies hetzelfde, en dit was mijn doel.
Jeroen, dit ben ik, en dit heb jij laten gaan,
En ik beloof dat je kan janken wat je wilt, maar ik je laat staan.