Om de golven te trotseren
je miste het schip
De rotsen te ontwijken
je kompas was eeuwen stuk
De top van de berg te bereiken
je zuurstof was op
De laatste sprint te halen
je benen waren verlamd
De laatste zonsondergang te zien
je ogen stuk, verblind
In je armen nog het gebroken zwaard
De strijd kon je niet winnen
Nochtans was je gewaarschuwd
Door de roep van de eksters
die door je dove oren
niet begrepen werd
Te stom, letterlijk dan,
om die woorden uit te spreken
die je de overwinning
hadden kunnen bezorgen
En toch, heb jij,
Mijn lamme, kreupele, blinde, dove
ja zelfs zonder woorden heb jij
mijn hart overwonnen