met tranen in me ogen
heb ik weer eens gelogen
tegen men moeder zei ik niets
maar toch zag ik, ik deed haar veel verdriet
sneiden is wat ik alleen nog maar doe
het verlost me en voelt ontzettend goed
ik heb helemaal niemand meer om alles mee te delen
om mijn problemen een beetje te vergeten
een psychiatrisch probleem is wat ik eigenlijk heb
en het is eigenlijk nog niet eens zo gek
mijn thuis situatie is ook niet normaal
nog zo iets waar ik wel van baal
maar ik moet verder met wat ik heb
ook al klinkt dat een beetje gek
maar pak ik het nou op
of laat ik het zo....