Pak mijn handen
En neem me mee naar verre landen
Samen met jou voor altijd
Ik ben voor jou de meid!
Ja, dit was het idee
Een idee over ons twee
Hoe fijn het was wij samen.
En dat konden wij beiden beamen
Maar toen kwamen er donkere tijden
En ik begon te lijden
Mijn lach was verdwenen
En voor jou was die daarna ook niet meer verschenen
Ik was elke keer zo moe
En kon dus ook niet meer naar je toe
Ik was te moe om “je gekkie” te zijn
En samen was het niet meer fijn
Er werd ontdekt dat ik een ziekte had
En toen ontdekte ik wat jij was voor een rat
Je liet me staan in de kou
En je hebt gezegt dat je me niet meer wou
Ik heb me er doorheen geworsteld
En iedereen stond versteld
Er verscheen weer een lach op mijn gezicht
En ik zag weer een licht
Toen kwam jij weer langzaam in mijn leven
En begon je weer om mij te geven
Maar ik had niets door
Want ik ging ergens anders voor
Ik kreeg een vriend
Die mij wel verdient
Maar nu klop jij steeds weer aan
Of ik niet voor jou wil gaan?
Nee, ik kan je niet meer vertrouwen
Want ik weet dat dat mij zal berouwen
Maar diep in mij
Is er een stem die zei:
Je liefde voor hem was zo groot
En die liefde is nog steeds niet dood
Maar deze gevoelens stop ik weg
En diep in gedachten verzonken
Zijn het mijn handen die ik in zijn handen leg
En glij in de stroming waarin al velen zijn verdronken.