Ik kan het niet geloven.
Zo ineens was jij weg.
Weggelopen van mijn bestaan,
je bent er zomaar heengegaan.
Zomaar,
zonder niets te zeggen.
Ben jij gevlucht,
naar een plek daarboven.
Ik had gevraagt,
neem mijn problemen mee.
Jammer genoeg heb je het niet gehoord,
en ben je zonder gegaan.
Nu zit ik hier,
dit allemaal te typen.
Met mijn problemen nog in mij,
waar ik nooit vanaf zal komen.
Zonder hulp.
Hulp wil ik niet zoeken,
ik vroeg alles aan jou.
Jij wist er antwoord op,
jij gaf mij altijd raad.
Dat kan niet meer...
Want jij,
bent hem gevlucht.
[ Opgedragen aan Michelle... R.I.P.! ]