Ik ben als een kind verdwaald in de grote stad… niemand kan of wil mij de weg wijzen omdat ze die meestal zelf niet weten.
Ik ben een heel moeilijk raadsel dat alleen slimme mensen met veel geduld kunnen oplossen. Aangezien het te moeilijk is leggen ze het weg en vergeten het snel.
Ik zit met zoveel vragen, maar ik durf er met niemand over te praten.
Waarom leven we en sterven opnieuw?
Hoe is het om dood te zijn?
Beland je dan in een diepe slaap waar je nooit meer uitgeraakt?
Al deze vragen zijn een groot raadsel voor mij, maar “normale” personen denken hier niet over na!Waarom ik dan wel?
’s Avonds geraak ik niet meer in slaap omdat ik bang ben dat ik de volgende dag dood ben.
Vroeger wou ik zelfmoord plegen, maar nu dus niet meer. Mensen die “dood” willen kan ik echt niet meer begrijpen, maar dat zal wel zijn omdat ik anders ben zeker?!
Ik ben een lelijk verwelkt blad, dat iedereen direct ziet, maar gewoon links laat liggen, omdat ze vinden dat ik er niet bij hoor.
Soms denk ik dat ik beter niet was geboren, dan had ik al deze problemen niet en kon ik niet zitten piekeren over vragen waar toch niemand een antwoord op weet.
Het is een raadsel dat eeuwig onopgelost zal blijven… net als ik!!!