Ik wil in mezelf snijden
me van mezelf bevrijden
Ik hoop dat mijn passer een keer uitschiet
maar het lukt niet, het wil niet
De pijn die me niet verlaten wil
en binnen in mijn hoofd blijft het niet stil
Gefluister, geschreeuw, gekrijs is wat ik hoor
gewoon omdat ik jou verloor
Ik kan er niet meer tegen
ik heb mijn pijn lang genoeg verzwegen
Voor het laatst kijk ik naar een bloedrode maan
nu weet ik; het is tijd om te gaan
Ik snij zo diep als ik kan
het blied, ik raak er van in de ban
Voor het eerst in mijn leven
heb ik mijn pijn niet verzwegen
Voor het eerst verschijnt er een glimlach
dag, wrede wereld, dag