Heb ik je teleurgesteld?
Niet aan je wensen voldaan?
Ben ik zo minder leuk dan ik leek?
Wat is er mis gegaan?
Alles leek zo volmaakt,
Niet prefect, die illusie hadden we niet.
Toch is ook volmaakt niet haalbaar.
Vanwaar anders dit voortdurende verdriet?
Gewoon een menselijk strijd om de macht?
Steeds terugkerend stadium in het spel dat “leven” heet?
Of hebben we ons echt zo vergist
Terwijl we beide dachten:”Wij samen zijn compleet!”
Weten doe ik het niet ...
Begrijpen evenmin.
Maar ik merk, terwijl ik het niet toe wil geven,
Voor mij heeft alles op deze manier absoluut geen zin!