Een liefde voor het leven, al was het maar voor even.
Een liefde voor het leven.
Helaas duurde het maar even.
Door mijn verleden durfde ik mezelf niet te zijn.
Want als ik mezelf was deden de mensen me alleen maar pijn.
Dus deed een masker op, en maakte me groot al was ik klein.
Toen kwam er iemand in mijn leven.
Waar ik voor altijd mijn liefde aan wilde geven.
Maar helaas had ik mijn masker nog niet verdreven.
Nu weet hij niet wie ik werkelijk ben.
En ik nu degene ben die voor de liefde weg ren.
Alleen kom ik hem en mezelf overal tegen.
Het lijkt net de zon en de regen.
Wat nu frustrerend is was toen een zegen.
Kon ik alles maar ineen keer weg vegen.
En doen of er niets is gebeurd.
Want hij heeft mijn hart verscheurd.
En heb nog nooit zo lang om een jongen getreurd.
Ik wou dat ik het nog een keer over kon doen.
En we begonnen bij die eerste zoen.
Iedere dag denk ik steeds was het maar zoals toen.
Zoveel herinneringen met de muziek de iedereen draait.
En had er begrip voor dat hij in het weekend thuis wilde zijn.
Want hij is militair en soms je ouders zien is dan wel fijn.
Dat waren van die kleine dingen.
Kon ik maar opnieuw met alles beginnen.
En hoefde ik mijn ware ik niet te verdringen.
Misschien konden we dan elkaar wel beminnen
Maar als je je ooit bedenkt.
Er is altijd iemand die je van binnen alle liefde schenkt.
En dag en nacht aan je denkt.
En je nemen zal zoals je bentwant Bas je was mijn droom vent.
denk nog steeds aan hoe wij knuffelend rondjes hebben gedraaid.
Maar alles is nu verleden tijd.
En een ding weet ik zeker, ik ben je voor altijd kwijt.
Ik wou dat ik mezelf meteen was dan had ik nu niet zon spijt.
En was ik niet degene die alles naar zichzelf wijd.
Maar ik hield van hem zoals hij was.
Hij hoefde zich niet uit te sloven of in het nou te drijven.
Want ik zou altijd bij hem blijven.