Het weerklinken
Van ijzer op rots
Samen, in hoog tempo
Tot het plots verdwijnt
Als een echo weerklinkt
Aan de andere kant
Wederom, ijzer op rots
Tot ook zij rust vinden
Wind is het die nu weerklinkt
Razend tussen het ijzer door
Scherend over de rotsen
Versterkt door wapperende gewaden
Een schreeuw weerklinkt
Snijdend door de wind
Gevolgd door het ijzer
Bulderend over de rotsen
De echo’s weerklinken
Beide, ongelijk
Dichtbij, tot er geen afstand meer is
Moment van stilte, voor een korte tijd
Een nieuw geluid weerklinkt
IJzer op ijzer
Totdat het ophoud
En ijzer op rotsen weer weerklinkt
Tot het in de verte verdwijnt