liefde, whiskey en samen zijn
Zouden we onszelf maar eens over geven
Aan een heerlijke roes van drank en liefde
Waarin we steeds dieper vallen als de nacht
Langzaam maar onopgemerkt voorbij gaat
En de schermer dan plaats maakt voor duister
Waarin we ons kinderlijk willen verstoppen
Als we ongegeneerd tegen mekaar zeggen
Hoe geweldig het leven is, nu we samen zijn
En samen verder verdrinken in liefdestaferelen
Terwijl af en toe de fles drank ons even onderbreekt
Van de zoenen die we mekaar vol overgave geven
Omdat we gelukkig zijn, eeuwig samen te leven
Dan als de uren voor ons onhoorbaar wegtikken
En de loerende slaap steeds meer nadert
Langzaam onze ogen sluiten en gaan dromen
Om in de ochtend in elkaar`s armen te ontwaken
Over dit gedicht
| Auteur: **Persephone** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||