(GS) Aurora
Ze loopt de stille dansen uit haar slopende voeten
Doch is de volle gloed van roestige rust gegund
Maar niet haar voeten, welke immer lopen moeten
Neen, haar schoeisel, stapt onvermoeid door
Door de blaren, bloedingen en menig glaspunt
Maar niet haar geest, welke bescheiden beschoor
Haar loden last te blijven dragen, nimmer hulp te vragen
Doodvermoeid doordragend tot het fel omlijnde eind
Maar ze gaat door, blijft de horizon achterna jagen
Doch is de volle gloed van roestige rust gegund
Maar niet haar voeten, welke immer lopen moeten
Neen, haar schoeisel, stapt onvermoeid door
Door de blaren, bloedingen en menig glaspunt
Maar niet haar geest, welke bescheiden beschoor
Haar loden last te blijven dragen, nimmer hulp te vragen
Doodvermoeid doordragend tot het fel omlijnde eind
Maar ze gaat door, blijft de horizon achterna jagen
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Donderdag, februari 02, 2006 18:05 |
Hmm.. Hoewel ik niet van rijm houd. -absoluur niet, mag ik haast wel zeggen. Vind ik dit tochwel goed geschreven. (Voor iemand die ik voor t eerst lees!) Liefs, |
|
| Green eyes: | Donderdag, februari 02, 2006 11:05 |
| Mooi gedicht, maar mss erop letten, voor die hoofdletters graag? Liefs Green |
|
| Bengelmans: | Donderdag, februari 02, 2006 06:55 |
| erg mooi geschreven groet bengelmans |
|
| Paul de Bruyn: | Donderdag, februari 02, 2006 04:29 |
| Is deze voor de GS-kwalificatie? Dan gaarne even mailen naar de redactie of dat er in de titel bijgezet kan worden Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Optophobic | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||