Even glimlachen naar mensen die mij passeren
Mijn hoofd loopt over, niets meer te relativeren
Aan de buitenkant niets te zien
Nu nog alleen morgen niet meer, misschien
De hele dag alleen
Niets om naar uit te kijken
Niets houd mij op het been
De eenzaamheid begint me te bereiken
Ze zeggen wel eenzaamheid kent geen tijd
Voor mij is het elke dag een strijd
Niemand die me begrijpt hoe ik me voel
De dag weer doorkomen zonder enig doel
Tegen niemand kunnen praten, schreeuwen en gillen
Ik ziet hier gewoon mijn tijd te verspillen
Nergens krijg ik de kans om me te bewijzen
En mezelf de hemel in kunnen prijzen
Ik heb gewoon iemand nodig om op te bouwen
En die ik kan vertrouwen