Ik was de schaduw in volle zon
degene die verlangde naar eeuwigheid
en wanneer geluk het puurst was
onmogelijk kon genieten door de weemoed
Ik was de hartstocht die jou liet groeien
stroomde stormen vol leven door je aderen
en schoonde je wonden met de tranen
die ik huilde van geluk
Het doet niet langer pijn liefste,
nu ik verstoten ben door mijn zintuigen
verraad slechts nog mijn glimlach de liefde
die ik blies onder jouw huid
elze: | Woensdag, januari 25, 2006 12:47 |
zoveel gevoel...zoveel mens prachtig Renate laifs..elze |
|
hiljaa: | Dinsdag, januari 24, 2006 19:58 |
weer knap geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Mathilde: | Dinsdag, januari 24, 2006 19:46 |
wow... dit is mooi... volgens mij heb ik alle succes van de wereld nodig! kus, mathilde |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
Thema's: |